Friday, July 30, 2010

Move on. Fourth Years na tayo...

*This post is dedicated to my dear SILVER JUBILARIAN 2011 BATCHMATES

Sobrang malaking pagbabago ang naganap ngayong taon na to. Yung dating two sections natin from 1st-3rd year eh narambol rambol. Nagkahiw
alay na yung mga dating friends. Mahirap mag move on pero ano ang magagawa natin? Let's just accept the fact that we are not classmates anymore. Anyways may mga times na merged class naman tayong mga seniors.

Sobrang namimiss ko na yung dati nating samahan. Yung mga tawanang wagas sa tuwing gumagawa tayo ng mga kung anu-anong preparations para sa school activities, pero ngayon iba na. Magkakalaban na tayo ngayon pero besides that fact, ramdam ko pa rin na solido pa rin tayo.


Nakakamiss ang buhay third year lalo na sa advisory class ni MISS FAT. Nakakamiss yung may adviser ka na, may kaibigan ka pa, (may nanay ka pa :)) ). Nakakamiss yung super kulit na adviser mo dati, pero iba na ngayon. W
e need to train ourselves dahil sa college mas lalong walang mga ganitong mga basta.. walang ganito sa college.

Resto modes, Gigolo modes, LAUGHTRIP modes kahit sa kalagitnaan ng klase EVERYDAY. Idagdag pa dito ang weekend gala sessions natin. Isama mo na rin ang mga overnights project making. Yung tipong 1 1/2 lang ang tulog niyo tapos papasok pa kayo kinabukasan dahil ayaw niyong mapagalitan.

I really miss III- St. John 09-10. I really miss MISS FAT. I really miss that SPECIAL SOMEONE in my life. I really miss you. I want you all back but sadly, I can't. I am not superman, batman nor the god of time. I am just a mere "Louie" , that student wearing glasses, that can't do anything but sigh and reminisce those times when we're together.

Emo?

OO. Sige ako na emo. Nakakamiss kasi tulad kanina
may event sa school tapos nakakainggit yung all around support and cheer ng dati naming adviser sa new advisory class niya. (I'm not telling our adviser isn't cheering us much. HE IS. In a different manner) Somewhat nakakalungkot at nakakainggit pero we need to be strong at pigilan ang mga emotions na maaaring magpahina sa atin. Sabi nga din niya sa isa niyang post sa facebook kht d nmn aq advsr nio lab q pah dn kau lahat!..kylangn tlga nten mg-muv on sa buhai.haha.

It's really hard to magmove on lalo na kung masyado kang rooted sa isang bagay/tao o events. Kasing hirap ng pagtransplant sa isang puno na nakaugat na sa isang lugar sa mahabang panahon at tinibay na ng mga bagyo na nagpatatag sng a pagkapit ng ugat nito. Pero may paraan din naman na iba. Pwede namang stem cutting na lang diba? Yung tipong nakaugat ka pa rin sa tao na yun pero puputol ka lang ng sanga para itanim sa panibagong lugar.

I an really getting so emotional kaya so much for this one. All I can say is that, St. John 09-10, kahit na magkakaiba na tayo ng classes and at the same time magkakahiwalay-hiwalay na tayo, lagi kayong nakaugat sa puso ko gaya ng isang punong pinagtibay ng mga bagyong dumaan. Love you all.

Eto yung isang pic namin. Nakakamiss :[


9 comments:

J-O-Y-C-E said...

Louie, umiiyak ako dto khit d tyo classmates dte plus yung back ground music pa. :( hehe. :)) Nice post.
Nakuu, pag naiisip kong gagraduate na tau, nalulungkot ako. Yung bg music mu kse eh. ><

NoBenta said...

bigla kong naalala ang aking high school life. you still have a long way to go! enjoy every moment!

Gelo said...

kua louie,astig ung blog mo,..

PABLONG PABLING said...

wala pa ring tatalo sa highschool buhay
cherish the moment tol

Jag said...

Ang saya ng hayskul...masarap gunitain ang magagandang alaala with friends...

krn said...

ganyan talaga ang buhay. kaya enjoy every moment. everything is destined to end but the good thing is something great is bound to start. good luck to you renz...

Anonymous said...

so great.! >.< defntly ill miss ol of u.. 7 mos to go.. pede bang umiyak T.T

Renz said...

@joyce haha ganun salamat naman at may reactions sa readers :)) basta enjoyin natin ang bawat sandali seatmate :))

@NoBenta kung tutuusin short way na lang siya pero ineenjoy pa rin namin. Thanks for reading and leaving a comment

@GELO salamat :)) paano ka napadpad here sa blog ko?

@Pablong pabling yap. I agree kaya naman super sinusulit na :)

@JAG true..siguradong madami akong mababaon na magagagndang memories from high school

@karen Thanks for an inspiring quote. :]

@anonymous I'll miss you too.. sino ka muna? hehe sure pwedeng pwede

elizatanya said...

ohmaga! npaiyak aq dun ah.. hmm.. miss q na ang original tresdesanjuan! :(