Tumatakbo pero walang paa

May paa nga siguro ang oras. Ang bilis kasi nito tumakbo. Parang kailan lang hawak mo ito, ngayon ikaw na ang naghahabol dito. Totoo ngang hindi natin malalaman kung gaano na karaming oras ang nasasayang natin hanggang sa dumating ang puntong hindi na natin alam kung paano pagkakasyahin ang iilang oras na natitira. That's life.

Ang drama lang. Sa totoo kasi hindi ko lang maintindihan yung inaaral ko ngayon na medyo crammed na dahil January na ako nag start eh December pa lang break na. That's life. Pinili ko ito, I need to face the consequences.

Ayoko ng magbanggit ng kung anu-anong sana. Kaya ko to. (At naisingit ko pa talagang magblog)

Bottomline: Please lang, wag sayangin ang oras. Kung ang pasensiya nga ni Angelica nauubos, ang oras pa kaya?
Okay korny. Sige na. Hahabulin ko pa ang oras.