kwentong walang kwenta. kwentang walang kwento

Magkukwento na lang ako.

Feel ko na na ganap na akong tao. Nakakapunta na ako sa lungsod ng walang kasamang nanay. kaibigan lang. Natry ko na rin na mag-isa lang. kailangan ko na kasi matuto. Next year lumbay na ako dahil malalayo ako sa pamilya ko. Titira ako sa isang lugar na hindi pamilyar sa akin. Masaya. Exciting pero nakakatakot. Kaya ko na ba talaga? kaya ko na. Siguro.

Pero hindi yan ang kwento ko. Saka na yan.

As we all know, EDSA ngayon. Ang sarap ng buhay naming mga estudyante ngayon dahil walang pasok. Thanks God. Wala nanamang pasok. At siyempre, hindi ko inubos ang maghapon sa bahay. Naginterview kami for our supposed to be thesis na naging reseach paper na lang. Nahirapan kasi kame kaya nagdemand kame na wag na thesis tutal high school pa lang kame and thesis is for those na may mas mataas na degree kaysa high school or in short sa college.

Gaya nga ng intro ko (i-connect ko lang), tatlo kaming nagpunta sa may Quezon City Hall. Actually, di naman yun kalayuan dito sa lugar namin kahit na sabihin na Bulacan ito. Boundary kasi ito. Mga ilang hours lang eh nakarating na rin kame doon.

Ilang mga bagay yung napansin ko.

Una, bakit kaya walang 13th floor sa halos lahat ng building na may higit pa sa 13 ang floors? Totoo bang may dulot na malas yung number na yun? So ibig sabihin ba, yung pang 14th floor eh yun yung pang 13th? Natanong ko lang. Nakita ko kasi sa number nung elevator, nagskip siya sa 13 kaya ayun.

Kanina din, 1st time ko mag underpass. Nakakahiya no, ang laki ko na. 16 na ako at first time ko lang magunderpass kanina. Fantastic. Saan ka ba naman kasi makakakita ng underpass sa probinsya?

Pagtapos namin maginterview, pumunta kami sa bahay ng lola ng classmate ko sa di kalayuan para palipasin ang lunch break. Balak kasi namin pumunta sa UP para i-check ang UPG namin. Wala pa yung letter ko. Yung mga classmates ko na pumasa rin meron na.

Naalala ko noong last na punta ko sa UP. Sabe ko, I SHALL RETURN. Kanina, nagbalik na ako at sinabi ko ulit yun. Ayun, pinalipas namin ang ilang oras sa paglalaboy sa UP. Wala gaanong tao. Siguro nasa EDSA. Dame tuloy naming wacky pics. Sample to:

Pagod na ako maglakad sa loob ng UP

Batas ako sa Jeep. Ganyan ang tamang pag-upo.

Nagmumuni-muni (daw)

Tapos pumunta naman kami sa SM. Bumili ng kung ano-ano at nagpalamig. Bumili kami ng Ice cream sa DQ, yung Blizzard. Ang cool kasi pag sinerve sayo upside down tapos di nahuhulog yung ice cream. Wala lang. share ko lang. As usual, nagtatanong nanaman ang aking kautakan kung bakit ganun. I'm looking for a scientific explanation ika nga. Tapos ayun, sumakit ang paa. Naglalakad buong araw kasi. Tapos nakita pa namin sa food court si Michael V. Nagtataka kami kung bakit dinudumog yung lugar namin. kalapit lang pala namin siya. Akala ko ako yung dinudumog doon. Kidding. Nanood pa kami ng shooting ng pepito. Sabi kasi ng classmate ko nood daw muna kame. Tapos pinaalis kame ng crowd control.

tapos umuwi na kame, naguupload ako ngayon. Ang tagal. Kaya magpopost at magbabasa muna dito sa blog.

What's the sense of this post?

Go, find it. Hehe. Salamat sa pagbabasa.

Read More

Feels Good to be BACK

Di ko ma-imagine ang sarili ko na kayanin lahat ng sangkatutak na requirements ko bago grumaduate at kanina nga eh halos magsusumigaw ako sa saya dahil natapos na din ang final exams naming mga top students. Ang sarap sa pakiramdam ng petiks petiks ka na lang. Konti na lang ang gagawin. Talaga ngang totoo na kapag may tiyaga, may nilaga. Wala man akong nilaga ngayon, higit pa sa sarap ng nilaga ang matulog sa bawat gabi na walang iniisip kundi ang bukas at siyempre SIYA. (hihi)

Sobrang na miss ko magblog. Nawala ako sa blog sa ilang mga importanteng panahon na dapat ay nagpost ako. Sayang lang at hindi na kinaya ng oras ko noon na isingit ang pagblog. Wala tuloy akong mababasa pagtanda ko tungkol sa mga nakaraang araw. Goal ko kasi na mapreserve itong blog ko hanggang sa tumanda ako at pagtawanan ko lahat ng bitchy posts ko noon at ngayon.

Anyways, wala namang sense ang post ngayon. natutuwa lang ako at naishare ko lang sa inyo. Malapit na ako grumaduate! Magtatapos na ang pinakamasayang parte ng buhay teenager--High School life. nasabi ko nga kanina bago ko ipasa yung last test namin, next year, hindi na Quarterly Exams ang tawag dito, Prelims, Mid terms and Finals na. Mixed emotions. Imagine, 12 years akong nag-aral sa school na yun tapos aalis na ako next year. How sad pero ok lang yun. Masaya naman sa UP siguro.

Miss ko na kayong lahat! Batanggala, and the other friends out there. kamusta na? Drop a comment naman. Sige magkwentuhan na ulit tayo.

Renz is now signing on :]

Read More

Ano na ba?

Ano na ba ang balita? Bakit ba hindi ako makapagpost ngayon? Patay na ba ako? Magbloblog pa ba ulit ako ng matino? MAGBLO-BLOG pa nga ba ako? Masaya pa ba ako?

Ang sagot: EWAN.

Parte na ng buhay ko ang magblog. Dahil sa mundong ito madami akong naging kakilala kahit na sa PC lang kami nagkikita-kita. Marami akong storyang nasubaybayan. Maraming kwento ng buhay na aking nalakbay. Maraming kwentong ang naipost ko na din. Maraming tao na rin ang nakiramay sa akin.

Etong mga nakaraang araw, di ko feel magpost. Una sa lahat, ang daming ginagawa. Binobomba na kami ng gawain bilang dahil graduating na daw kami. Exams, Projects at kung anu-ano pa. Siguro nagpapakabusy lang ako dahil yung iba ko namang batchmates happy-go-lucky lang. Patambay-tambay, petiks, maluwag sa buhay. Pangalawang rason, nahook ako sa isang PC software. Pangatlo, wala akong mapost. Fourth, nawalan din ako ng gana matapos nung nangyare sa school last Jan. 28 kung saan binasa nila ang blog ko sa projector na malaki. Laking hiya ko nun kahit na sa room lang namin at adviser lang namin ang nakarinig. But still, I'll be back. Sooner? Later? Di ko alam kung kailan. Babalikan ko kayo. Pwede bang hindi? Mahal ko kayo ^^

SUS

dame ko sinabe.

Pero pinapabatid ko po na buhay ako. Humihinga pa ng inhale exhale. Busy lang. Miss ko na magblog hop. Siguro after these hell grading at makagraduate na ako ng matiwasay babalik ako.

Read More