Saturday, October 30, 2010

Coffee Break


Oh mga ate, mga kuya, lolo, lola, tito, tita pinsan at buong angkan. Magkape na tayo!

Actually di naman talaga ako mahilig sa kape kasi hindi ako sinanay ng mga magulang ko magkape ever since bata pa ako pero umiinom din naman ako ng kape minsan. Feeling ko kasi ang pait ng kape. Siguro hindi lang ako sanay. Buti kung coffee Ice cream yan oh kaya coffee candy gusto ko pa yan.

Anyways, trip ko lang ikwento ang kape dahil nakakita ako kagabe ng kape at pumasok sa ideya ko na magblog ng kape.

Isipin mo, ang kape ay parang tao din diba?

WEIRDO ko nuh.

Hindi lingid sa kaalaman natin na may iba't ibang klase ng kape at sa iba't ibang klase na ito malalasap ang iba't ibang lasa nila. May matapang, may sweet, may 3 in one na, at kung anu-anong klase pa ng kape.

Tulad ng tao, iba-iba din ang taste, may feeling mayaman, may matapang, may 2 in one at kung anu-ano pa. Isipin mo ha, kada tao, iba't iba ang taste sa kape kaya don't worry kung di ka gusto ng taong yun dahil may iba na gusto ka naman. May iba naman na gusto yung kumpleto na sa isa kasi ayaw na mahirapan tumantya-tantya, meron naman iba na gusto sila ang tatantya para mas makuha nila ang sarap na inaasam nila.

Isa pa, Tulad ng KAPE, ang tao din ay BITTER. Iba't ibang level nga lang ng bitterness. May sobrang bitter, may kunwaring bitter, may bitter-bitteran at kahit anung klaseng bitter ka man, I therefore conclude na lahat ng tao may sari-sariling bitterness. Wuu lusot mga bitter jan oh :)))

Isa pa, ang kape ay masarap din inumin pag may kakwentuhan. Nawawala ang pait nito pagpinagsasaluhan sa isang hapag kasama ang kaibigan. Ika nga eh share your BITTERNESS. HAHA

Sabe nga sa isang commercial ng kape, PARA SAAN KA BUMABANGON? Ibig sabihin, tulad ng pagkakape ang buhay din ay may rason. Nasasaiyo na yun kung ano ba ang rason mo. Kung gusto mo magpakabitter gaya ng kape or what so ever.

At dahil wala lang akong mapost, magkakape na lang ako :]

Wednesday, October 27, 2010

Tuesday, October 26, 2010

Pagbabago


Pagbabago...

Sabi nga sa nakaraang post ko eh walang permanente kundi pagbabago. At obviously bago din ang lay-out ko dahil gusto ko ng pagbabago. Kasabay din ng pagbabago ng layout na ito ay ang pagbabago ng background music dito sa blog ko. At bago nga pala ako magkwento eh gusto ko po ipaalam na tinanggal ko lahat ng widgets ko dati--ibig sabihin lahat ng nawala sa blogroll ko feel free to message me at my chatbox. I'll link you back. Sorry. Need lang eh. Nagloloko kasi ang itsura kaya nireset all ko.

Anyways, Pagbabago. Pagbabago.

Kanina, naglalaba ang aking tatay ng punda ng unan at nung mag-aalmirol na siya eh sabi niya hindi raw siya makahanap ng gawgaw. sabi ko naman ng walang halong biro "Bakit walang gawgaw? nageleksyon lang nawalan na ng gawgaw sa mga tindahan?" Honestly seryoso ako pagkasabi ko niyan. saka lang nag-sink-in sa utak ko na nakakatawa pala yung sinabi ko matapos mag-sitawa ng buong pamilya ko.

Kaya pala walang gawgaw kasi daw konti na lang daw ang gumagamit nun ngayon. oo nga naman nuh?

Since napasok na ang eleksyon, let me connect na rin ito.

Lahat ng tao gusto ng pagbabago. Sino ba naman ang ayaw diba? At sa kagustuhang ito, ginagawa ng mga tao na magrally at kung anu-anong protesta. Ang tanong may ginawa ka ba para makamit yung pagbabago na yun?

Kahapon? Bumoto ka ba ng bagong barangay at SK leaders ninyo? Ako kasi hindi ako nakapagparegister sa SK. tatakbo pa naman sana akong chairman XD. Anyways, since hindi ako nakaboto, wala akong karapatang magreklamo diba?

Ang hirap naman sa ating mga tao, binigyan na nga tayo ng chance para BAGUHIN eh tinamad pa tayo pumunta at magsakripisyo ng kaunting oras para sa bukas. Kesyo walang pamasahe at tinatamad. Paano naman aandar ang bukas kung ikaw mismo ayaw magsakripisyo ng 10 piso pamasahe? Paano naman sisipagin ang bukas na gumanda kung ngayon pa lang botohan ay tinatamad ka na?

Diba? Isipin niyo, tayong mga tayo ang nagkakanda-labas ang litid sa pagsigaw ng pagbabago pero mismong mga bilbil natin ang lumalaki sa kakaupo na lamang at hindi pag gawa ng aksyon?

SIGE MAGREKLAMO KAYONG HINDI BUMOTO. Ang kapal na ng mukha natin nun kahit na sabihin pang demokratikong bansa ang Pilipinas.

Sa susunod na eleksyon siguro naman lagpas 18 na ako nun so boboto na ako. Atlest pag ganun diba pwede na akong magreklamo bottomless kung sakaling mali ang pamamalakad ng gobyernong ibinoto ko diba?

so much affected lang naman ako kasi sayang ang boto eh. :]

PAGBABAGO--- Nagsisimula yan sa sarili natin. DISIPLINA ay katumbas din ng Pagbabago. So mas maganda kung ang isisigaw ng tao sa gobyerno ay hindi pagbabago kundi DISIPLINA at ganun din ang tugon ng gobyerno sa tao--DISIPLINAHIN NIYO DIN ANG SARILI NINYO.

Monday, October 25, 2010

Virus Infected

Buti na lang sembreak na. Bakasyon na kahit isang linggo lang.
At gaya ng pagkavirus ng cellphone ko eh navirusan din ang gumagamit nito--ako.

SORE EYES! Ohe men.

Actually, si ate ang unang nagkasore eyes sa pamilya namen the night befor I go to subic at bago magpunta ng Galera si Mami. sabi pa nga namen buti aalis kami at makakaiwas kami. At ngayon paguwi namen eh pareho kaming may sore eyes.

Sabi nung iba kong classmates na nagkasoreeyes na hindi naman daw masakit. Sabi ko ngayon medyo masakit siya. Mahapdi sa mata, pagkagising mo sa umaga di ka makadilat sa dami ng muta at pagyumuyuko ka parang malalaglag yung mata mo plus medyo sisingkit siya ng konti at para kang sabog.

Eto, nagsearch ako ng ilang infos about sa sore eyes pati kung paano to maiiwasan para naman sa inyo. Mahirap magkasore eyes.!

What is sore eyes?
Sore eyes is a common term for an inflammation of the thin covering of the eyeball and the inner eyelid brought about by a viral infection which may be highly contagious.

What are the signs and symptoms of sore eyes?
* Redness of the eye
* Eye discomfort describing as burning or gritty but not sharp
* Vision is usually normal although smearing particular in waking, maybe common.
* Pain on the eye on exposure to light
* Water-like discharge commonly seen but later eyes maybe difficult to open in the morning, glued together
* Runny nose and sore throat maybe present

How do you prevent sore eyes?
* Wash hands frequently and thoroughly with soap and water.
* Do not touch your eyes and face without washing your hands.
* Do not share towels, eyeglasses/ shades and make up.
* Do not reuse handkerchiefs (using a tissue is best).
* Used make-up must be thrown away if the patient has been diagnosed with infectious conjunctivitis.
* Be careful that tips of eye drops or ointments do not touch the eyes or eyelashes.
* Don’t swim (some bacteria and viruses can be spread in the water).
* Avoid shaking hands.
* Disinfect surfaces, doorknobs, counters, elevator buttons, hand rails with dilute bleach solution.
Clothes, towels, pillow cases and anything else which may have come in contact with an infected person should be washed.
What should patients with sore eyes do?
* Frequently wash hands with soap and water.
* Use clean tissue to remove discharge from eyes and wash hands afterwards.
* Dispose used tissue in garbage bins. If the latter is not available, keep tissue in a small plastic bag then discard it as soon as you find a garbage bin.
* To prevent irritation of the eye and possible scarring, do not use contact lens while one has sore eyes.
* Do not wear eye make-up until the problem has been resolved.
* Warm compress may be helpful to relieve discomfort and remove "crust."
* Use antibiotic or antiviral medication only upon prescription by the doctor.
* If drops or an ointment is prescribed, the applicator tip and infected eye must never come in contact with each other.
* Especially for persons with sore eyes with runny nose or cough, stay in a separate room or away from other family members or co-workers.

Source: click me

Basa na lang kayo jan

Wednesday, October 20, 2010

Permanente

Sisikat ang araw pero sa gabi ay lulubog din ito.
Bibili ka ng isang bagay pero mauubos at mauubos din ito.
Ang ilaw ay napupundi rin, ang tsinelas ay napupudpod rin.
Ang buhok, napapanot, pumuputi.
Ang dahon, nalalagas, nalalaglag.
Ang bulaklak ay nalalanta.

Ang oras ay dumadaan...
Ang pasensiya ay nauubos.

WALANG PERMANENTE sa mundong ito kundi pagbabago.

Sa pagdaan ng mga araw, napansin ko na unti-unti akong nagbabago. Bukod sa mga pisikal na pagbabago, nandidiyan na rin ang pagbabago sa pag-iisip, sa mga trip sa buhay.
Minsan trip ko magpakasaya ng sobra-sobrang saya. Minsan gusto ko magmukmok sa isang sulok, isalpak ang earphones sa aking tenga at ipikit ang mga mata kasabay ng tugtog na nangingibabaw sa aking mundo na walang makakaistorbo.

Bakit ba kasi ang haba ng pasensiya ko?
Bakit ba kasi hinahayaan ko na lang gumulong ang oras at hindi ako gumagawa ng pagbabago?

Acceptance.

Yan ang sagot diba? Alam ko, pero ako mismo hindi ko maispelling sa sarili kong buhay kung ano ang acceptance.

Ang sugat, naghihilom din.

Siyett namimiss ko na yung cellphone ko. Nasira siya . Tsk. Hindi ko matanggap na wala akong cellphone sa sabado pagpunta ko sa Subic. Paano na yung mga pictures? HUHU.
Sinasayang ko ang oras, hindi ko siya agad napagawa. Huli na ang lahat.

(sorry, umemo slight.)

:))

Miss you all guys!

Tuesday, October 12, 2010

Boses ng KABATAAN


Muli akong nagbabalik, dito sa lugar na ito at nagsusulat nanaman. Sorry talaga, hindi ko maisingit ngayona ng pagbloblog pero gusto ko lang i-post itong post na ito. Isa din ito sa mga pinagka-abalahan ko ngayong mga araw.

Sneak peak:

"Hindi Kami papayag na maging tambakan ng Basura ang Lungsod Namin!"

Hindi kayo nagkakamali. Pang welga nga yang hawak ko jan sa picture na yan dahil kanina lang eh nakiisa ako, kasama ang ilang mga kamag-aral, guro at mga madre sa school namin, pati ibang mag-aaral sa lungsod namin at mga organisasyon sa lungsod namin para tutulan ULIT ang nasabing pagtatayo ng isang Sanitary landfill dito sa aming lugar. Ay! Hindi pala pagtatayo dahil naitayo na. Nabigo na yung unang beses naming tumutol last year at ngayong taon naman muli kaming tumututol na tanggapin ang basura ng karatig-bayan at pati na ang sa kalakhang maynila. Sa may mismong landfill na kami nagwelga--isang prayer rally.

Sabi nga ng tatay ko, wala daw kaming magagawa diyan dahil isang malaking tao yung may-ari nung landfill na yun. Iba na talaga ang pera. Madaming napapakilos.

Ang sa amin lang naman, paano naman ang susunod na henerasyon kung ang sisilangan nilang lugar ay ISANG BASURAHAN? Ang ganda ng lungsod namin, tapos magiging tambakan lang ng DUMI ng ibang lugar? WTH.

Oo, malayo naman ang bahay namin sa dumpsite na yon pero hindi ang pamilya ko ang concern ko. Paano naman yung mga nakatira sa malapit sa dumpsite? Residential area yun. paano naman yung mga nagtratrabaho doon? hindi maiiwasang mangyari ulit yung sakuna sa payatas. Saka isa pa, paano ang tubig na bumubuhay sa buong lungsod kung malapit iyon sa tambakan ng basura? Anu iinumin ng tao? kulay itim?

Ewan ko. Sana kung may konsensiya lamang ang tao na ito na marami ang maapektuhan sa kaniyang ginagawa, habang maaga pa, TUTULAN na.

Hanggang dito sa blog nagproprotesta ako XD



Tuesday, October 5, 2010

World Teachers Day

Update na ulit ako pero madalang na lang siguro muna for the reason na--- busy ako sa mga school works as usual pero iba ngayon dahil magpaparticipate ako sa interschool competition sa city namin sa isang talumpati. Anyways, di naman ito ang point ng post na ito pero pwede rin naman iconnect.




Sa bawat pagsali ng mga estudyante sa mga contest na iyan, sino ba ang gumagabay? Mga guro diba?

Sa bawat kaalaman ng mga estudyante, ang may turo niyon ay walang iba kundi mga guro diba?

Sa bawat nurse, doctor, abogado, enhinyero, artista, kapwa guro at kung anu mang trabaho pa yan-- guro din ang naghulma sa bawat isa hindi ba?


Sabi nga ng ate ko na guro "Teaching is a truly humbling profession."

Kung tutuusin, hindi naman malaki ang sweldo ng mga guro. Minimun lamang ang seldo ng ordinaryong guro, na kung tutuusin ay kikitain nila ang doble pa noon kung ibang propesyon ang kanilang pinili, pero hindi. Hindi sila nagdalawang isip na maging instrumento ng pagkamulat sa kamangmangan ng mga estudyante--Instrumento ng pagbabagoo.

Kapag naging guro ka, pagod ka palagi. Nakatapos ka na nga sa pag-aaral mo bilang estudyante, heto ka na naman, nag-aaral para sa mga lessons na ituturo mo sa mga estudyante mo.

Naiintindihan ko ang ganoong pakiramdam, dahil ako mismo ay isang batang guro, isang katekista. Naiintindihan ko ang isang bagay na nagbibigay ng lakas sa isang guro upang magpatuloy sa ginagawang kabayanihan-- iyon ay makita ang mga estudyante niyang natututo at natutuwa.

Sa simpleng pasasalamat at pagtangkilik sa isang guro at sa mga ginagawa niya ay katumbas na ng lahat ng mga gamot sa lahat ng karamdaman ng isang guro. Kaya bago matapos ang akdang ito, lubos akong nagpapasalamat sa mga gurong naririyan sa buong mundo. Maraming salamat dahil hindi lamang intilehidad ang inyong hinulma sa amin, pati ang pagkatao namin ay binigyan ninyo ng direksyon at sinisugurong sa pagtatapos ng buong buhay na grading period namin ay makakakuha kami ng mataas na marka.

Mabuhay kayong lahat--mga bayani ng ating lipunan. :]

PS. Happy World teachers day po sa ate ko, at kay Miss Fatima Rivas. :] gayun na din sa lahat ngg naging guro ko sa loob ng aking 12 taon ng pag-aaral :]

Sunday, October 3, 2010

hiatus

Bakit ba kailangan magpost pa ng hiatus diba?

Ang point lamang eh para ipaalam sa inyo na buhay pa naman ako. Wala lang talaga akong oras ngayon sa pagsusulat.

Anyways, di naman ako mawawala ng matagal. babalik ako. :]

Sana nanjan pa rin kayo pag balik ko.

Ingat tayong lahat.

Reason pala: school works, community commitment.. pwede na rin love life. :)))